Choroba Perthesa: co to jest? Przyczyny, objawy, leczenie

Zauważając zmianę chodu (kulawizny) u dziecka, można podejrzewać rozwój stanu patologicznego zwanego chorobą Perthesa. Choroba należąca do grupy osteochondropatii zlokalizowana jest w stawie biodrowym, powodując martwicę kości udowej. Choroba pojawia się u chłopców w wieku powyżej pięciu lat. Jaki jest powód pojawienia się aseptycznej martwicy jeszcze nie ustalono. Głównymi objawami są kulawizna, której towarzyszy ból. Leczenie zachowawcze polega na ograniczeniu obciążenia i przyjmowaniu leków. W ciężkich przypadkach wskazana jest operacja.

Opis choroby

Choroba Perthesa (aseptyczna martwica głowy kości udowej) rozwija się na tle ostrej niewydolności krążenia, po której następuje śmierć odcinków szyszynki. Przypadki choroby częściej występują u chłopców w wieku od trzech do czternastu lat. U dziewcząt patologia występuje rzadziej, ale występuje w cięższej postaci..

Proces patologiczny może wpływać zarówno na jedno, jak i na oba stawy, i należy zauważyć, że przy obustronnej martwicy jedno ze stawów cierpi mniej i wraca do zdrowia szybciej. Dla korzystnego rokowania ważny jest wiek pacjenta: im młodszy pacjent, tym większe szanse na przywrócenie stawu.

Wczesna diagnoza jest często trudna, a pacjenci umawiają się na spotkanie ze specjalistą, gdy zwyrodnienie tkanki osiąga szczyt, co następnie prowadzi do trwałej deformacji głowy kości i pogorszenia jakości życia małego pacjenta.

Powody pojawienia się

Do tej pory etiologia choroby nie jest w pełni zrozumiała. Choroba Perthesa jest uważana za patologię polietiologiczną, naukowcy wciąż pracują nad opracowaniem teorii na temat pochodzenia choroby. Jednym z założeń jest związek choroby Legg - Calve - Perthesa z mielodysplazją..

Nieprawidłowy rozwój kręgosłupa lędźwiowego w macicy prowadzi do zakłócenia narządów miednicy, a także kończyn dolnych. Oprócz aseptycznej martwicy mielodysplazji może towarzyszyć skrzywienie kręgosłupa - kifoza, kifoskolioza, wrodzone zwichnięcie uda, różne ustawienie stopy.

Anomalie w rozwoju układu krążenia w stawie biodrowym powodują niedokrwienie, a następnie rozwój choroby Perthesa. Istotą patologii jest znaczne zmniejszenie liczby naczyń dostarczających tlen do dużego stawu biodrowego za pomocą tlenu i składników odżywczych. Jeśli z przyczyn zewnętrznych nastąpi ściskanie małych i słabo rozwiniętych naczyń, dziecko ma wszystkie warunki wstępne do rozwoju choroby.

Inna grupa przyczyn pierwotnych obejmuje reakcje zapalne (zapalenie błony maziowej), które rozwijają się z powodu urazów lub chorób zakaźnych. Naruszenie procesów tworzenia kości z niedoborem pierwiastków śladowych, a także zmiany hormonalne w okresie dojrzewania.

Ponadto śledzone są etniczne cechy częstotliwości diagnozowania patologii. Tak więc większość przypadków odnotowano na Kaukazie iu przedstawicieli północnej części Europy, a także w Azji i Afryce choroba Perthesa jest znacznie mniej narażona. Według niektórych raportów ryzyko choroby wzrasta wraz z liczbą parzystości (liczby) urodzeń w historii matki.

Obraz kliniczny

W praktyce medycznej choroba Perthesa ma do dwudziestu odmian. Intensywność objawów i okres choroby zależy od stopnia uszkodzenia szyi kości udowej.

Podczas choroby Perthesa charakterystyczna klinika pozostaje:

• dziecko jest kulawe, na początku choroby może to objawiać się „przylepieniem” obolałej nogi;
• zespół bólowy zaczyna działać aż do szczytu zniszczenia i stopniowo ustępuje po wzroście dotkniętych obszarów;
• ruchy nóg są ograniczone, dziecko cierpi próbując podnieść nogę na bok lub podnieść ją;
• ogólny stan jest osłabiony, następuje wzrost temperatury ciała do 37,3 stopni, pocenie się zwiększa, w wyniku zaburzeń krążenia stopa staje się blada i zimna.

Proces zaburzeń martwiczych przebiega, przechodząc przez kilka etapów:

1. Początkowy etap choroby Perthesa charakteryzuje się śmiercią małych odcinków warstwy powierzchniowej szyszynki i przestrzeni międzykostnej. Podczas badania występuje zwężenie światła tętnic o 50%, a naczyń krwionośnych o 30%, synteza mazi stawowej jest również zwiększona o 25%. Pierwsza faza często przebiega z minimalnym objawem objawów. Dziecko skarży się na ból w kolanie po chodzeniu, zmęczenie i zaburzenia chodu. Bolesność przemija po krótkim odpoczynku lub podczas snu. Na tym etapie zwyrodnieniu tkanek można zapobiec za pomocą szybkiego leczenia..
2. W drugim etapie choroba Perthesa objawia się zmianą składu krwi z ostrym wzrostem zmienionych czerwonych krwinek. Warstwa powierzchniowa kości jest zwarta i staje się bardziej płaska, mięśnie tracą napięcie. Zmniejsza się krążenie krwi i zwiększa się ilość płynu w stawie biodrowym. Nieodwracalne zmiany nasilają ból, kulawizna staje się bardziej wyraźna. Dotknięta głowa kości udowej nie wytrzymuje obciążenia, w wyniku czego powstaje wrażenie złamania pod chrząstką. Ściany torebki stawowej gęstnieją, a na chrząstce pojawiają się charakterystyczne nieregularności.
3. Trzeci etap choroby Perthesa rozpoczyna się od kiełkowania włókien łącznych i chrząstki w zagęszczonej błonie kości, co prowadzi do stopniowej fragmentacji szyszynki. Proces niszczący prowadzi do zmniejszenia wielkości szyi kości udowej. Ten etap trwa od półtora do trzech lat, czemu towarzyszy powolny kurs. Obraz kliniczny staje się jaśniejszy. Ból jest intensywny i może pojawić się w spoczynku. Dziecko ma silną kulawiznę, zakres ruchu w stawie biodrowym jest ograniczony, mięśnie po dotkniętej stronie stają się letargiczne i atroficzne. Na tym etapie radiografia pokazuje, jak głowa kości udowej dosłownie „rozpada się” na kilka fragmentów.
4. Czwarta faza choroby Perthesa jest uważana za regenerującą, ponieważ właśnie w tym okresie rozpoczyna się wzrost komórek kostnych w obszarach martwiczych. Podczas regeneracji tkanek ból traci swoją siłę, ale ruchy pozostają ograniczone, a mięśnie chorej kończyny praktycznie tracą zdolność do kurczenia się.
5. Piąty etap choroby Perthesa prowadzi do odbudowy kości z równomiernym wzrostem tkanki kostnej. Jeśli proces patologiczny nie zostanie rozpoczęty, a środki terapeutyczne zostaną rozpoczęte na czas, dziecko ma zaburzony chód i ból w dotkniętym stawie.

Czas trwania choroby wynosi zwykle od dwóch do ośmiu lat, ponieważ u chłopców procesy przywracania głowy kości udowej przebiegają dwa razy wolniej niż u dziewcząt. Choroba Perthesa jednocześnie na dwóch stawach biodrowych jest częściej diagnozowana u dziewcząt, a choroba jest poważniejsza niż u chłopców.

Przy odpowiednim czasie leczenia wynik po wyzdrowieniu jest korzystny. W przypadku braku odpowiedniej terapii u pacjenta pojawiają się powikłania, takie jak deformacja zwyrodnienia stawów i skrócenie jednej kończyny. Rozwój współistniejących patologii w przyszłości prowadzi do upośledzenia postawy, płaskostopie, zaawansowane formy zwyrodnienia stawów zagrażają całkowitemu zniszczeniu stawu z późniejszą endoprotetyką.

Diagnostyka

Choroba Perthesa jest wykrywana przez kompleksowe badanie przy użyciu promieniowania rentgenowskiego w kilku projekcjach, obrazowaniu ultrasonograficznym i rezonansie magnetycznym. Na ostatnich etapach pokazana jest tomografia komputerowa..

Zdjęcie rentgenowskie pozwala wykryć destrukcyjne zmiany w drugim lub trzecim etapie choroby, po około 3-6 miesiącach od wystąpienia patologii. Na początkowym etapie modyfikacje promieniami rentgenowskimi nie są określane. Badanie służy do określenia stopnia uszkodzenia prawidłowej taktyki dalszego leczenia..

Jeśli po wstępnej diagnozie po badaniu objawy patologii nie zostaną potwierdzone, lekarze przeprowadzą porównawczy opis struktury z rzekomo zdrowym stawem biodrowym. Obszary, w których wystąpiła aseptyczna martwica, tomografia komputerowa ujawnia rozmiar i lokalizację nowotworów torbielowatych.

MRI stosuje się do wczesnej diagnozy, której znaczenie pozostaje do całkowitego przywrócenia dotkniętego stawu. Początkowy etap choroby Perthesa charakteryzuje się zwiększeniem wielkości przestrzeni stawowej, obecnością wysięku i niewielkim obrzękiem.

Wraz z rozwojem drugiego etapu zwiększa się wysięk, ściany worka stawowego są rozciągane, szyszynka zmniejsza rozmiar. Po przejściu do trzeciego etapu pojawia się zmiana kształtu głowy kości, staje się jak grzyb, wizualizowane są ogniska zapalne i zwłóknienie. W ostatnich stadiach przyrosty kości (osteofity) są wyraźnie widoczne.

Ponadto wykonuje się kliniczne badanie krwi w celu wykrycia stanu zapalnego i określenia zwiększonego krzepnięcia krwi. Przy normalnych wskaźnikach diagnozowany jest czwarty lub piąty stopień patologii.

Leczenie

Choroba Perthesa jest leczona zachowawczo i operacyjnie. Pomimo wszystkich osiągnięć współczesnej medycyny leczenie pacjentów z taką diagnozą jest nadal trudne i nie zawsze skuteczne. Każda z metod leczenia ma na celu rozładowanie stawu i jego całkowite wyleczenie..

Pacjenci z łagodnym przebiegiem patologii do pięciu lat są leczeni w domu pod stałym nadzorem ortopedy dziecięcej. Dzieci z ciężkimi postaciami choroby są hospitalizowane w szpitalu. Czas trwania leczenia wynosi zwykle od jednego do czterech lat.

Leczenie zachowawcze

Po zdiagnozowaniu choroby Perthesa dziecko nie może odpoczywać na obolałej nodze. W tym celu zalecany jest odpoczynek w łóżku i unieruchomienie kończyn na cały okres leczenia. Ruch jest możliwy tylko o kulach, całkowicie eliminując obciążenie dotkniętego stawu.

Do unieruchomienia można zastosować odlew gipsowy, który przez długi czas jest niewygodny w postaci niemożności pełnej pielęgnacji nogi. O wiele bardziej wskazane jest stosowanie sztywnych ortez (korepetytorów lub aparatów ortodontycznych z mocowaniem stawu kolanowego pod kątem prostym). Jeśli bandaże seryjne nie spełniają wymagań, lekarz tworzy zakres leczenia z bandaży z twardego polimeru zgodnie z indywidualnymi parametrami.

Od terapii lekowej na pierwszym etapie lekarz przepisuje leki przeciwzapalne (Nurofen), w zależności od wieku pacjenta. Aby poprawić krążenie krwi w naczyniach otaczających głowę kości udowej, stosuje się angioprotektory (pentoksyfilina). Aby przywrócić tkanki stawów, wykonuje się długi kurs chondroprotektorów (Teraflex, Arthra, Don).

Aby zwiększyć przepływ krwi i rozpocząć samoleczenie oraz regenerację tkanek, wykonywane są zabiegi fizjoterapeutyczne: elektryczna stymulacja tkanki mięśniowej, masaż regeneracyjny. Dobre wyniki wykazuje leczenie uzdrowiskowe, które pomaga poprawić odporność i przyspieszyć powrót do zdrowia..

Operacja

Interwencja chirurgiczna w przypadku choroby Perthesa jest przeprowadzana kilkoma metodami. Na początkowym etapie, gdy nie nastąpiły jeszcze nieodwracalne zmiany, zaleca się tunelowanie kości udowej w celu poprawy krążenia krwi. W wieku około 8 lat częściej stosuje się operacje z zastosowaniem endoaparatu na głowie kości w celu rozładowania chorego obszaru. W ciężkich warunkach, gdy poważne zaburzenia anatomiczne, operacje rekonstrukcyjne.

Zapobieganie

Choroba Perthesa jest chorobą nieprzewidywalną, której nie można całkowicie zapobiec, ponieważ istnieją pewne trudności w określeniu grup ryzyka tej choroby. W zakresie środków zapobiegawczych może działać wyłącznie uważne podejście rodziców do zdrowia swoich dzieci.

Jeśli dziecko skarży się na szybkie zmęczenie nóg, ból w stawie kolanowym, dziecko ma inny chód, należy natychmiast pokazać to ortopedowi dziecięcemu, aby wykluczyć poważną chorobę. Nie ma potrzeby ignorowania problemu, wczesna diagnoza umożliwia terminowe leczenie i zapewnia zachowanie zdrowia w dzieciństwie.

CHOROBA PERTHESA

CHOROBA PERTESA (G. G. Perthes, niemiecki: chirurg, 1869-1927; syn. Choroba Legga - Calvet - Perthes) - aseptyczna martwica głowy kości udowej. Jest to po raz pierwszy opisany przez G. Pertesa w 1910 roku. Choroba Perthesa należy do grupy osteochondropatii (patrz). Jest to 1-3% wśród chorób układu mięśniowo-szkieletowego u dzieci. W wieku poniżej 5 lat występuje rzadko, najbardziej dotknięty jest wiek 6-10 lat. Chłopcy chorują 4-5 razy częściej. Choroba jest zwykle jednostronna..

Zadowolony

Etiologia

Etiologia pozostaje niejasna. Istnieją różne poglądy na temat aseptycznej martwicy głowy kości udowej (wcześniejsze zakażenie, zaburzenia metaboliczne, zaburzenia endokrynologiczne, anomalny rozwój naczyń, uraz). Bezpośrednią przyczynę aseptycznej martwicy głowy kości udowej należy uznać za naruszenie miejscowego krążenia, w którym uraz może odgrywać rolę.

Obraz kliniczny

Pierwsze objawy kliniczne choroby są nietypowe, niespójne, słabo wyrażone. Pojawia się kulawizna, która szybko znika, gdy kończyna jest rozładowana, ale następnie wznawia. Łagodny ból w dotkniętym stawie biodrowym często promieniuje na staw kolanowy. Ból zwykle występuje w ciągu dnia podczas chodzenia. Klin, badanie ujawnia niewielki zanik tkanek miękkich uda i podudzia, niewielki przykurcz zginający stawu biodrowego, ograniczenie uprowadzenia i wewnętrzny obrót uda. Palpacja stawu biodrowego jest nieco bolesna. Po rozładowaniu stawu (leżenie w łóżku) skargi te szybko znikają. Objaw Aleksandrowa (patrz. Gruźlica płuc, gruźlica kości i stawów) jest słabo pozytywny lub nieobecny. Zasadniczo długość kończyny nie ulega zmianie, ale można ją nieznacznie skrócić lub wydłużyć z powodu zahamowania lub podrażnienia wyrastającej chrząstki. Objaw Trendelenburga (patrz staw biodrowy) w większości przypadków pozytywny. Ogólny stan dziecka nie cierpi. Temperatura nie jest podwyższona, krew jest normalna.

Diagnostyka

Z powodu braku charakterystycznych klinów objawy choroby Perthesa są często diagnozowane późno. Decydującą rolę w diagnozie odgrywają rentgenol, badania, podczas gdy radiografia obu stawów biodrowych w bezpośredniej projekcji oraz w pozycji Lauensteina jest obowiązkowa (patrz staw biodrowy). P. b. charakteryzujący się pewną sekwencją morfolu, zmian zachodzących w głowie kości udowej, która jest radiologicznie wyrażana przez 5 etapów procesu (S. A. Reinberg).

W pierwszym etapie (stadium martwicy chrząstki) obserwuje się osteoporozę głowy i szyi kości udowej, rozszerzenie przestrzeni stawowej. Głowa traci kulisty kształt, pod kopułą pojawia się wąski pasek oświecenia, co wskazuje na początkowe etapy spłaszczenia. Wszystkie te zmiany są wyraźniej widoczne na radiogramie stawu biodrowego w pozycji Lauensteina..

Drugi etap to etap złamania wycisku: głowa kości udowej jest spłaszczona, zagęszczona, pozbawiona wzoru strukturalnego i ma nierówne faliste kontury (ryc. 1).

Trzeci etap, najbardziej charakterystyczny dla P. of B., - etap z tworzeniem cieni podobnych do sekwestracji. Masy nekrotyczne rozpadają się i stopniowo rozpuszczają. Ocalałe wyspy jednorodnej martwicy, otoczone nowo utworzoną tkanką łączną i chrząstką, przypominają sekwestry (ryc. 2, a). Jeśli dziecko nadal korzysta z kończyny, głowa kości udowej jest jeszcze bardziej spłaszczona, przestrzeń stawowa staje się szersza niż w drugim etapie. Szczelina chrząstki nasadowej rozszerza się, zyskuje kręte, luźne kontury. Szyja pogrubia i skraca w wyniku zakłócenia procesów wzrostu enchondralnego. W ciężkich przypadkach w obszarach podchrzęstnych wykrywane są ogniska rozrzedzenia. W związku z tym zmienia się deformacja głowy kości udowej i kształt panewki, jej dachu. Bliższy koniec uda można przesunąć do pozycji delikatnego podwichnięcia na zewnątrz i do góry..

Czwarty etap to etap odbudowy konstrukcji (ryc. 2, b). Cienie podobne do sekwestracji nie są wykrywane, ale struktura głowy przez długi czas pozostaje nierówna, stopniowo nabierając normalnego gąbczastego wzoru. Deformacja głowy utrzymuje się na całe życie. Nie ma wyraźnych granic radiologicznych między czterema opisanymi etapami..

Piąty etap to etap konsekwencji P. b. Pomimo całkowitego przywrócenia struktury głowy kości udowej jej kształt w większości przypadków, szczególnie w przypadku późnego leczenia, pozostaje znacznie zmieniony - głowa jest spłaszczona, w kształcie grzyba, ma nierówne faliste kontury. Szyja jest skrócona, poszerzona i zauważalna jest deformacja varus (ryc. 3). Kształt panewki zmienia się odpowiednio. Jego dach jest spłaszczony, fazowany, co stopniowo prowadzi do podwichnięcia uda do góry i na zewnątrz. Ponieważ chrząstka stawowa nie cierpi, szerokość szczeliny stawowej pozostaje normalna przez długi czas, a nawet wzrasta. Typowe oznaki deformującej artrozy w postaci ciężkiej stwardnienia, brzeżne narośla kości, zwężenie przestrzeni stawowej rozwijają się powoli i nie osiągają znaczącego stopnia.

W zdecydowanej większości przypadków rentgenol, zmiany w stawie biodrowym są tak typowe, że diagnostyka różnicowa nie jest wymagana. W niektórych przypadkach, szczególnie na początkowych etapach procesu, P. należy zróżnicować. z uszkodzeniem gruźlicy w stawie. W przeciwieństwie do gruźlicy u P. b. nie ma ograniczenia ruchomości w stawie, objaw Aleksandrowa jest negatywny lub słabo dodatni, zanik mięśni jest nieznaczny, lokalna temperatura nie jest podwyższona. Negatywne testy tuberkulinowe i normalny wzór krwi świadczą na korzyść P. b. Diagnostyka rentgenowska P. b. potwierdza miejscowe uszkodzenie tylko szyszynki biodra, rozszerzenie przestrzeni stawowej, brak osteoporozy i zanik kości stawu biodrowego i biodra dla.

Leczenie

Leczenie jest najbardziej skuteczne w specjalistycznym sanatorium. Leczenie zachowawcze, wskazane na dowolnym etapie choroby, polega przede wszystkim na rozładowaniu dotkniętej kończyny, aby zapobiec deformacji głowy kości udowej (chodzenie o kulach, leżenie w łóżku). W przypadku silnego bólu wskazane jest unieruchomienie za pomocą gipsu lub szyny Belera (patrz Immobilizacja). Rozładunek kończyn odbywa się na tle ogólnej terapii wzmacniającej (dobre odżywianie, terapia witaminowa). Spośród procedur fizjoterapeutycznych wskazana jest elektroforeza z użyciem lidazy i chymopsyny a. W okresie rekonwalescencji do stawu biodrowego stosuje się ozokeryt, błoto i jonogalwanizację chlorku wapnia. W przypadku braku ostrych zjawisk od strony stawu wykonuje się ćwiczenia terapeutyczne ruchami w dotkniętym stawie w pozycji na plecach, masażem. Chodzenie z pełnym obciążeniem jest dozwolone tylko z potwierdzoną radiologicznie odbudową struktury głowy. Wraz z główną, zachowawczą metodą leczenia proponowane są metody chirurgiczne mające na celu stymulowanie unaczynienia i kostnienia głowy. Tunelowanie szyi kości udowej polega na utworzeniu kanału, do którego wkładany jest przeszczep kości lub wprowadza się okostną lub płat mięśniowy w celu poprawy dopływu krwi do głowy. Czasami wykonuje się osteotomię podkrętarzową (patrz). Nie otrzymano operacyjnych metod dystrybucji z powodu niskiej wydajności.

Prognoza

Prognozy na całe życie są korzystne. Czas trwania nieleczonego P. b. (Etapy I-IV) od 3 do 6 lat. Wczesne i prawidłowe leczenie skraca czas do 1,5-2,5 roku i daje nieporównywalnie lepsze wyniki funkcjonalne. Wynik funkcjonalny jest inny i zależy od stopnia anatomicznej odbudowy stawu, tj. Od terminowości leczenia. Pełny klin, powrót do zdrowia z przywróceniem normalnej sferycznej głowy kości udowej obserwuje się u 20–25% pacjentów P. b. W większości przypadków, do pewnego stopnia, ruchliwość w stawie pozostaje ograniczona, rozdz. arr. porwanie uda. Zwykle zmianom tym nie towarzyszą skargi, a pacjenci po przeniesieniu P. b. w pełni utrzymać zdolność do pracy. Ból w stawie biodrowym, ograniczenie ruchomości, utykanie, które mogą pojawić się w wieku dorosłym lub starszym, są związane ze zjawiskiem artrozy w zdeformowanym stawie.

Bibliografia: Volkov M.V. i Dedova V.D. Ortopedia dziecięca, s. 220, M., 1972; Graziansky V. P. Aseptyczna martwica głowy kości udowej u dzieci i dorosłych, M., 1955; Zharkov P. L. i wsp. Wczesna radiologiczna diagnostyka osteochondropatii głowy kości udowej, Ortop i urazu., Nr 1, s. 1. 30, 1973; Kapitanaki A.A., Chekikov M.V. i Pozovsky Yu. I. Wczesne rozpoznanie osteochondropatii stawu biodrowego, Vestn, chir., T. 118, str. 114, 1977; Maykova-Stroganova V. S. i Rokhlin D. G. Kości i stawy na zdjęciu rentgenowskim, Extremities, L., 1957; Reinberg S. A. Radiodiagnoza chorób kości i stawów, Prince. 2, s. 252, M., 1964; Rubasheva A. E. Prywatna radiologiczna diagnostyka chorób kości i stawów, s. 1 386, Kijów, 1967; O’Garra J. A. Zmiany radiograficzne w chorobie Perthesa, J. Bone Jt Surg., V. 41-B, s. 1 465, 1959, bibliogr.; Perthes G. tiber Arthritis deformans juvenilis, Dtsch. Z. Chir., Bd 107, S. Ill, 1910.

M.V. Volkov, O. L. Nechvolodova.

Choroba Perthesa

ja

P.mipiłka rtęciowamiwiedza (G.C. Perthes; niemiecki chirurg, 1869-1927; synonim: choroba Legga-Calveta-Perthesa, osteochondropatia głowy kości udowej, aseptyczna martwica rdzenia kostnienia kości udowej, martwica podchrzęstna kostnienia głowy kości udowej, osteochondropatia stawu biodrowego)

choroba charakteryzująca się dystrofią i martwicą gąbczastej substancji (częściowo i chrząstki) kości udowej; Należy do grupy osteochondropatii nasadowych końców kości rurkowych. Zwykle dotyczy to jednego (zwykle prawego) stawu biodrowego. Można również zauważyć drobne zmiany w innym stawie, często same ulegają odwrotnemu rozwojowi. Znane są przypadki dwustronnych zmian, które często rozwijają się jednocześnie.

Choroba występuje głównie w wieku 4-12 lat (częściej u chłopców), przypadki P. są możliwe. w wieku wcześniejszym lub późniejszym. Częstotliwość P. b. stanowi około 17% wszystkich osteochondropatii o różnej lokalizacji.

Etiologia nie jest dokładnie ustalona. Zaproponuj traumatyczne, zakaźne, hormonalne, dziedziczne pochodzenie P. b. Większość ortopedów uważa najbardziej prawdopodobny mechanizm wyzwalający patologiczny proces za uszkodzenie stawu biodrowego (na przykład siniak, przeciążenie). Choroba występuje częściej u osłabionych dzieci, które przeszły krzywicę, niedożywienie, różne choroby zakaźne. Opisano przypadki występowania P. członkowie tej samej rodziny.

Patogeneza. W wyniku zmian w naczyniach torebki stawu biodrowego rozwija się zapalenie błony maziowej, a następnie martwica kości. Nasilenie i czas trwania procesu patologicznego w pewnym stopniu zależy od nasilenia skurczu tętnic i zastoju żylnego zarówno w naczyniach torebki stawowej, jak i całej dotkniętej kończyny dolnej. Skutkiem zaburzeń krążenia w stawie biodrowym są dystroficzne zmiany we wszystkich jego strukturach i martwica kości gąbczastej, szpiku kostnego, częściowo chrząstki, z dalszą atrofią wiązek kostnych metafizy. Aseptyczna martwica tkanki kostnej jest bardziej wyraźna w szyszynce i szyi kości udowej oraz w mniejszym stopniu w dachu panewki i krętarza większego. Zmiany zachodzące w P. b. w głowie kości udowej, podzielonej na kilka etapów: I - martwica kości gąbczastej jądra kostnienia kości udowej; II - wtórne złamanie głowy kości udowej; III - resorpcja martwiczej tkanki kostnej (fragmentacja) i skrócenie szyjki kości udowej; IV - naprawa z powodu proliferacji tkanki łącznej: V - konsolidacja z powodu odkładania się soli wapnia z utworzeniem nowej kości beleczkowej. W wyniku tych procesów zmienia się kształt głowy kości udowej, skraca się szyja kości udowej, zaburza się strukturę panewki.

Obraz kliniczny. W większości przypadków choroba zaczyna się stopniowo, pojawia się ból i kulawizna. Ból może czasami być nieobecny. Lokalizacja bólu nie jest stała: częściej występuje w okolicy stawu biodrowego, rzadziej w stawie kolanowym, czasami w całej kończynie dolnej. W niektórych przypadkach dzieci skarżą się na ból w okolicy krętarza większego, gdzie można ustalić wyraźny gęsty obrzęk. Kulawizna u P. b. na początku choroby jest wynikiem bólu i przykurczu stawu, w przyszłości - wynikiem zaburzeń strukturalnych (zmniejszenie wysokości szyszynki, lekkie podwichnięcie biodra). Kulawizację można poprawić z powodu osłabienia mięśni pośladkowych. Z reguły w P. b. zwróć uwagę na ograniczenie wewnętrznego obrotu uda, nieco rzadziej, ograniczenie zewnętrznego obrotu, zgięcia i zmniejszenia go. Ponad połowa dzieci rozwija zgięcie i przykurcz rotacji zewnętrznej stawu biodrowego. Czasami obserwuje się podgorączkową temperaturę ciała, zwiększoną ESR, leukocytozę i limfocytozę.

Na początku choroby u większości pacjentów obserwuje się hipotrofię mięśni okolicy pośladkowej i uda. Często występują zaburzenia wegetatywno-naczyniowe, szczególnie z jednostronnymi zmianami. Klinicznie objawia się bladością stopy, jej chłodzeniem i zwiększonym poceniem się, zmniejszeniem pulsu kapilarnego w obszarze palca, skórą podeszwy stopy stopy zmarszczki (tzw. Skóra praczki).

Ostry początek P. b. rzadko obserwowane, w tym przypadku wzrasta temperatura ciała, we krwi występują zmiany charakterystyczne dla procesu zapalnego.

Rozpoznanie opiera się na danych klinicznych i radiologicznych. Na rentgenogramie obu stawów biodrowych w I (początkowym) etapie P. b. zwróć uwagę na ekspansję i zagęszczenie cienia tkanek miękkich okołostawowych, zwiększoną intensywność i ekspansję cienia torebki stawowej z powodu zapalenia błony maziowej, ekspansję przestrzeni międzymięśniowych między środkowym, małym pośladkiem i mięśniami krętniczo-lędźwiowymi z powodu obrzęku. Objawy te można również wykryć za pomocą ultradźwięków dotkniętego stawu. Występuje rozszerzenie szczeliny stawowej, osteoporoza kości stawu biodrowego i odpowiadającej jej połowy miednicy, głównie górnej zewnętrznej panewki; heterogeniczność, plamienie struktury strefy paraifificznej, szyi kości udowej itp. Pod koniec etapu I. P. b. w strefie paraipifizji szyjki kości udowej mogą powstawać ogniska zniszczenia, w miejscu których następnie powstaje oświecenie racemose. Szyjka kości udowej jest skrócona, staje się szersza, jej kontur zewnętrzny staje się wypukły.

Począwszy od stadium II choroby, diagnoza radiologiczna P. b. nie powoduje trudności. Tak więc na rentgenogramie cień szyszynki staje się gęstszy, całkowicie traci swoją strukturę, jego wysokość zmniejsza się, przestrzeń stawowa rozszerza się, co przypomina obraz pęknięcia wyciskowego. W III etapie ujawniają się obszary fragmentacji szyszynki, w szyjce kości udowej powstają kości różnej wielkości. Równocześnie z resorpcją starej kości powstaje nowa, proces ten jest bardziej aktywny od wewnątrz. W środku głowy kości udowej mogą powstawać ogniska podobne do sekwestracji, ponieważ tutaj proces wymiany starej kości na nową jest wolniejszy. Na etapie IV cienie podobne do sekwestracji znikają, szyszynkę całkowicie zastępuje nowo utworzona kość z obszarami oświecenia pośrodku. Na etapie V (często nazywany jest wynikiem P. b.) Przywraca się kształt i strukturę kości stawu biodrowego. Przy względnie korzystnym wyniku wysokość nasady głowy kości udowej zbliża się do normy, ale prawie zawsze jest nieco mniejsza niż pierwotna. Przy mniej korzystnych wynikach P. b. głowa kości udowej ma kształt grzyba i nie jest całkowicie przykryta jamą stawową. Sama wnęka w tych przypadkach jest spłaszczona i wysunięta w górę, powtarzając kształt głowy. Szyja kości udowej jest skrócona i rozszerzona. Może powstać podwichnięcie. W ten sposób powstają warunki do wczesnego postępu kolejnego procesu dystroficznego w stawie biodrowym - zwyrodnienia stawów (zwykle w wieku 15-20 lat).

Oprócz podanego klasycznego obrazu klinicznego i radiologicznego P. b. opisano inne warianty przebiegu choroby: tak zwane zlokalizowane (tylko w górnej zewnętrznej ćwiartce głowy kości udowej) i podkapitałowe (formy brzeżne i owalne, centralne lub okrągłe, mieszane).

Diagnostyka różnicowa jest zwykle przeprowadzana w przypadku zapalenia stawów, szeregu stanów patologicznych, które rozwijają się po złamaniach, zwichnięciach stawu biodrowego, z młodzieńczą nasadą, wrodzoną i nabytą deformacją bliższego końca kości udowej, z wtórną aseptyczną martwicą głowy kości udowej, a także z niektórymi procesami nowotworowymi w biodrze i Osteochondrodysplazja.

Leczenie. Większość ortopedów zaleca kompleksowe leczenie zachowawcze P. B., w tym całkowite rozładowanie dotkniętej kończyny, poprawę krążenia krwi w dotkniętym stawie, stymulację resorpcji martwiczej tkanki kostnej i późniejszego tworzenia kości, utrzymanie funkcji stawów, utrzymanie stanu funkcjonalnego mięśni. Ze względu na to, że przebieg choroby jest bardzo długi (od 1 roku do kilku lat), środki terapeutyczne są przeprowadzane w specjalistycznym szpitalu lub sanatorium oraz w domu. Aby rozładować staw, wykonuje się przedłużenie (najlepiej za pomocą mankietu lub szyny). Czasami używają ślepego gipsu lub łóżka, naprzemiennie z trakcją szkieletu lub kursem leczenia funkcjonalnego. Podczas zabiegu wskazana jest ogólna gimnastyka wzmacniająca, masaż i fizjoterapia. Na etapach I - III wykluczone są aktywne ćwiczenia dla dotkniętego stawu; na etapie IV ruchy są wykonywane w warunkach świetlnych (ślizganie się po wypolerowanym panelu, w ciepłej wodzie, małe ruchy obolałej stopy, stojąc na zdrowej nodze), stopniowo zwiększają intensywność treningu mięśniowego i ograniczają obciążenie osiowe. Na etapie V zalecane są aktywne ćwiczenia mające na celu poprawę funkcji mięśni okołostawowych i zwiększenie amplitudy ruchów w stawie, stopniowo zwiększając obciążenie osiowe dotkniętej kończyny. Aby stymulować naprawę, począwszy od etapu II, w obszarze stawu zaleca się leczenie UHF, ultradźwięki, diatermię, elektroforezę z jodkiem potasu i chlorkiem wapnia. Racjonalne jest stosowanie procedur termicznych (parafina, ozokeryt, błoto, ciepłe kąpiele) tylko od III etapu procesu patologicznego, ponieważ wcześniej mogą powodować wzrost zastoju żylnego. Zabieg przeprowadzany jest na tle helioterapii, aeroterapii, dobrego odżywiania z wysoką zawartością białek i witamin, dodatkowo stosujemy multiwitaminy, glukonian wapnia.

Pełne obciążenie kończyny jest dozwolone tylko wtedy, gdy struktura głowy i szyi kości udowej pozostaje niezmieniona na tle reżimu ograniczonego obciążenia osiowego na dwóch ostatnich radiogramach (w odstępie 2-3 miesięcy).

Chirurgiczne metody leczenia P. b. stosowane stosunkowo rzadko. Aby przyspieszyć rewaskularyzację głowy kości udowej i skrócić czas leczenia, można wykonać tunelowanie szyjki kości udowej za pomocą igieł dziewiarskich, różne rodzaje osteotomii oraz wprowadzenie allo lub autoprzeszczepu w dotkniętym obszarze. Nie uzyskano jednak znaczącego skrócenia czasu leczenia. Obiecujące wyniki uzyskuje się metodą dozowania dynamicznego wyładowania uderzeniowego, stwarzającego warunki do przebudowy głowy kości udowej.

Prognozy na całe życie są korzystne. Wynik funkcjonalny jest różny, w zależności od stopnia anatomicznej odbudowy stawu biodrowego, tj. terminowość leczenia. W większości przypadków ruchliwość stawu biodrowego pozostaje ograniczona, głównie porwanie biodra. Zwykle pacjenci, którzy cierpieli na P. b. i do kogo leczenie rozpoczęto w odpowiednim czasie, nie są składane żadne skargi i pozostają operacyjne. Jednak w wyniku przepracowania i irracjonalnie wybranego zawodu, a także po porodzie, choroba zwyrodnieniowa stawów często zaczyna postępować..

Bibliografia: aktualne pytania dotyczące traumatologii i ortopedii pod redakcją M.V. Volkova i in., P. 20, M., 1979; Volkov M.V. Choroby kości u dzieci, str. 489, M., 1985; Nasonova V.A. i Astapenko M.G. Reumatologia kliniczna, str. 569, M., 1989; Pediatric Orthopaedics and Traumatology, wyd. M.V. Volkova i G.M. Ter-Egiazarova, p. 285, M., 1983; Guide to Pediatric Arthrology, wyd. M.J. Studenikina i A.A. Yakovleva, s. 226, M., 1987; Usoskina R.Ya., Krumin K.A. i Seglin T.Ya. Leczenie ambulatoryjne dzieci z chorobami ortopedycznymi, str. 161, M., 1979.

II

P.mipiłka rtęciowamiwiedza (G.S. Perthes, 1869-1927, niemiecki chirurg; synonim: Legg - Calvet - choroba Perthesa, zapalenie kości i kości głowy kości udowej - NKR, pseudokoksalgia)

dziedziczna aseptyczna martwica głowy kości udowej, często jednostronna, występująca głównie u chłopców w wieku 6–10 lat; prowadzi do deformacji głowy i szyi kości udowej i rozwoju zwyrodnienia stawów.

Legg Calve Perthes choroba stawu biodrowego u dzieci i dorosłych: objawy, leczenie, etapy

Przyczyny i czynniki wyzwalające

Choroba najczęściej dotyka dzieci z wrodzoną mielodysplazją. Przy tej patologii lędźwiowy rdzeń kręgowy nie może się w pełni rozwinąć, w wyniku czego zakończenia nerwowe i układ krążenia w stawach miednicy i bioder pozostają nierozwinięte. Innymi słowy, liczba zakończeń nerwowych i naczyń krwionośnych jest znacznie zmniejszona, więc dopływ krwi może być zakłócony z powodu jakichkolwiek wpływów zewnętrznych..

Wyzwalacze choroby Perthesa różnią się nieznacznie u dzieci i dorosłych (ale mielodysplazja jest główną przyczyną w każdym wieku).

1. Dziedziczność.
2. Płeć (dziewczynki są 5-6 razy mniej prawdopodobne, że będą trudniejsze, ale proces odzyskiwania jest lepszy, szybszy).
3. Wiek (u dorosłych znacznie mniej).
4. Waga noworodka (prawdopodobieństwo wzrasta u wcześniaków ważących mniej niż 2,0 kg).

Podejścia diagnostyczne

Aby postawić diagnozę, rodzice muszą szczegółowo poinformować lekarza o pierwszych objawach choroby, czasie ich trwania, związku z wysiłkiem lub przeziębieniem. Z kolei lekarz ostrożnie przeprowadza badanie, wyznacza zdjęcie rentgenowskie w celu ustalenia zmian w stawie. Jeśli podejrzewa się ból odbity, wykonywane jest zdjęcie kilku stawów. Konieczne może być wykonanie pełnej morfologii krwi, a także określenie białka C-reaktywnego w celu wykluczenia zapalenia stawu biodrowego.

Skargi dotyczące bólu stawów powinny być konsultowane przez chirurga ortopedę! Chirurdzy nie radzą sobie z tym problemem!

W większości przypadków powyższe wystarczy, aby ustalić diagnozę. W wątpliwych przypadkach lub jeśli konieczne jest bardziej szczegółowe wyjaśnienie uszkodzenia stawu biodrowego, lekarz może przepisać obrazowanie rezonansu magnetycznego, angiografię lub skanowanie izotopowe kości. Aby wykluczyć reakcje zapalne, można pobrać próbkę płynu dostawowego (maziowego).

Gdzie i jak leczyć chorobę Perthesa?

Pytanie o to, gdzie leczy się chorobę Perthesa, jest zadawane przez wielu rodziców, których dzieci cierpią z powodu tej patologii. Oczywiście podstawowe leczenie zawsze odbywa się w miejskiej klinice dziecięcej. Doświadczony pediatra będzie w stanie rozpoznać pierwotne objawy kliniczne patologii i skierować dziecko na konsultację ortopedyczną.

Jeśli tak się nie stanie i podejrzewasz, że Twoje dziecko ma problemy ze stawami biodrowymi, zalecamy zapisanie się na pierwszą bezpłatną konsultację w naszej klinice terapii manualnej. Doświadczyliśmy lekarzy ortopedów. Podczas badania dziecka będzie w stanie postawić dokładną diagnozę i w razie potrzeby przepisać dodatkowe badania.

Ponadto można pamiętać, że we wczesnych etapach leczenia leczenie pomaga w specjalistycznych sanatoriach i przychodniach, które specjalizują się w pomaganiu pacjentom z patologiami układu mięśniowo-szkieletowego. Dla dzieci są specjalne sanatoria z miesiącami pobytu. Choroba Perthesa jest również leczona w specjalistycznych szpitalach chirurgicznych..

Ale o tym, jak leczyć chorobę Perthesa bez operacji, porozmawiajmy dalej.

Etapy patologii

Specyficzne zmiany w kościach i chrząstce determinują zgodność z konkretnym etapem choroby.

W ortopedii stosuje się klasyfikację choroby Perthesa w zależności od procesów patologicznych zachodzących w stawie biodrowym. Stadium choroby ustala się na podstawie wyników badania rentgenowskiego. Każdy z nich charakteryzuje się specyficznymi objawami klinicznymi. W sumie wyróżnia się 5 stadiów choroby Perthesa:

• pierwszy to pogorszenie lub całkowite zaprzestanie dopływu krwi do tkanek z substancjami niezbędnymi do ich funkcjonowania, co prowadzi do powstania nekrotycznego aseptycznego ogniska;
• drugi - w obszarze uszkodzonych struktur TBS dochodzi do wtórnego złamania głowy kości udowej;
• trzecia - martwicze tkanki stopniowo zaczynają się rozpuszczać, co staje się przyczyną skrócenia szyi kości udowej;
• po czwarte - w miejscach zmian martwiczych rosną tkanki łączne, pozbawione czynności funkcjonalnej;
• po piąte - tkanki łączne zastępuje się kością, złamanie jest zespolone.

Wspólne etapy niszczenia

Istnieje pięć etapów choroby Perthesa:

1. Pierwszy etap. Proces patologiczny rozpoczyna się, gdy upośledzone jest krążenie krwi w stawie, czego skutkiem są obszary martwicze. Na tym samym etapie rozwija się zapalenie torebki stawowej i zmienia się skład płynu stawowego. Brak ropnej zawartości.
2. Drugi etap. Na tle odchyleń mikrokrążenia i aktywności fizycznej pojawiają się pęknięcia, powłoka chrząstki jest zniszczona. W wyniku tego dochodzi do złamania głowy..
3. Trzeci etap. Z powodu wszystkich zmian występuje osteoporoza. Szyja uda jest skrócona wagowo.
4. Czwarty etap. Staw biodrowy zarasta blizna..
5. Piąty etap. Złamanie rośnie razem, pojawiają się zmiany wtórne.

Takie zmiany prowadzą do deformacji głowy kości udowej, zaburzona jest struktura stawu.

Cechy choroby u dzieci

Choroba Perthesa rozwija się w dzieciństwie lub w wieku dojrzewania. Jego niebezpieczeństwo polega na bezobjawowym przebiegu na początkowych etapach, więc kiedy idziesz do lekarza, często diagnozowane jest znaczne uszkodzenie chrząstki i struktur kostnych stawu biodrowego. Dzieci z mielodysplazją są szczególnie podatne na tę chorobę..

Najczęściej choroba Legga Perthesa występuje w wieku od 3 do 12 lat i nie pojawia się natychmiast. Na początkowych etapach prawie nie występują objawy, tylko od czasu do czasu odczuwa się łagodny, tępy ból w nodze, u chłopców staw biodrowy występuje 5 razy częściej niż u dziewcząt. W 95% przypadków zaburzenia dotyczą prawego stawu, a tylko 5% występuje w lewym stawie.

Warto zauważyć, że rozwój patologii u dziecka w wieku do 6 lat ma najkorzystniejsze rokowanie i minimalne konsekwencje. Ponadto ważna jest waga dziecka od urodzenia - im jest on wyższy, tym mniejsze jest ryzyko zachorowania. Według statystyk noworodki o masie ciała 3,5 kg lub mniejszej są podatne na chorobę.

Choroba Perthesa u dorosłych jest diagnozowana głównie u mężczyzn w wieku 30-50 lat i stanowi około 5% wszystkich patologii TBS.

Lekarze nie są zgodni co do przyczyn tej choroby.

Najprawdopodobniej mogą to być:

• Urazy bioder (siniak, zwichnięcie);
• Zakażenia (zapalenie błony maziowej stawu biodrowego, zapalenie gardła, zapalenie zatok, grypa);
• Hormonalna nierównowaga w okresie dojrzewania;
• Dziedziczna predyspozycja;
• Choroby układu hormonalnego;
• Krzywka przenoszona w młodym wieku;
• Ciężka postać niedoboru witamin;
• Tendencja do chorób alergicznych.
• Niska waga urodzeniowa (do 3 kilogramów);
• Wrodzona dziedziczna mielodysplazja (naruszenie w rozwoju rdzenia kręgowego);
• Hipotrofia (przewlekłe odżywianie i zaburzenia trawienne u niemowląt).

Patogeneza choroby bioder Perthesa u dzieci

W większości przypadków choroba Perthesa u dzieci pojawia się po raz pierwszy w wieku 2,5–3 lat. Prowokujący moment może być zranieniem lub infekcją, przed którą dochodzi do osłabienia obrony organizmu. Dziecko zaczyna przedstawiać charakterystyczne dolegliwości bólowe w stawie biodrowym po jednej lub obu stronach. Nieprzyjemne odczucia pojawiają się na początkowym etapie po wysiłku fizycznym.

W miarę rozwoju patologii ból i skurcze mogą rozpocząć się wieczorem po położeniu dziecka w łóżku. Wielu rodziców postrzega płacz dziecka i dolegliwości związane z bólem nóg jako przejaw nastroju i niechęci do pójścia spać. Nie sądzę. Jeśli pojawią się te objawy, jak najszybciej pokaż dziecko doświadczonemu ortopedowi. We wczesnych stadiach choroba Perthesa u dzieci dobrze nadaje się do leczenia zachowawczego bez operacji.

Choroba Perthesa stawu biodrowego u dzieci jest spowodowana następującymi aspektami patogenezy:

• pierwotny niepełny rozwój naczyń krwionośnych w obszarze artykulacji kości (zwykle niekompletny rozwój struktury tkanek w panewce obserwuje się u dzieci, z którymi nie ćwiczyli gimnastyki i masażu w okresie niemowlęcym);
• wtórne naruszenie unerwienia głowy kości udowej i panewki (może to być spowodowane niewystarczającą aktywnością fizyczną lub deformacją kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, kompensując nieprawidłowe umieszczenie stopy u dziecka stopą szpotawą i płaską stopą);
• zaburzenia troficzne w tkance chrzęstnej prowadzą do wystąpienia ogniska aseptycznego zapalenia;
• w jego jamie tworzy się blizna;
• przyczynia się do jeszcze większego pogorszenia dopływu krwi i procesu unerwienia;
• stopniowe niszczenie chrząstki i tkanki kostnej następuje wraz z wymianą łącznych blizn;
• zwiększa się ryzyko złamania kości wycisku;
• gdy stan się pogarsza, naruszenie dopływu krwi do otaczających tkanek;
• może rozwinąć się martwica głowy kości udowej i aseptyczne zapalenie torebki stawowej.

Przyczyny rozwoju takiej patologii nie są dobrze poznane. Ale lekarze twierdzą, że unerwienie tkanek odgrywa ogromną rolę w procesie zaburzeń krążenia. Brak unerwienia ściany naczyń prowadzi do niedoboru napływającej krwi. Wtórne zmiany troficzne w strukturze chrząstki, kości i ścięgien prowadzą do tego, że staw dosłownie się topi.

Charakterystyczne objawy

Na pierwszych etapach choroba może przebiegać bezobjawowo lub z bardzo nieznacznymi objawami („wymykający się” dyskomfort w stawie biodrowym, przechodząc przez „wyciąganie” kończyny, kulawizna), które często mylone są z konsekwencjami zmęczenia, aktywnych gier, aktywności fizycznej.

W miarę postępu choroby objawy nasilają się, a zespół bólowy nasila się. Chodzenie pacjenta jest trudne i bolesne, nadepnięcie na nogę, kończyna jest trudna do zgięcia i rozpięcia, nieznaczne wysiłki fizyczne mogą doprowadzić do złamania szyi kości udowej.

Na ostatnim etapie wszystkie odczucia bólu przemijają, ale ruchliwość stawów i pełna aktywność ruchowa nie są przywrócone. Dziecko może na zawsze pozostać chromym.

Okresowe „szarpanie” kończyny, charakterystyczne opadanie na nogę

2-3Intensywny ból (po złamaniach)

Trudności i ograniczenia w zgięciu, wyprostowaniu kończyny podczas chodzenia

Wyraźna stała kulawizna

Wzrost temperatury (z 37 do 38 ° С)

Obrzęk tkanek miękkich uda

Zmniejszenie napięcia, elastyczności i masy mięśni pośladkowych i udowych

Zaburzenia wegetatywno-naczyniowe (zimno kończyny, spocenie, pomarszczona skóra stóp, zwiotczałe, szare)

4–5Ból zmniejsza się do całkowitego zniknięcia

Ruchy pacjenta są ograniczone i nie dochodzą do siebie do końca życia

Objawy choroby Perthesa + zdjęcie

Pierwszym objawem choroby Perthesa jest pojawienie się tępego, niewyrażonego bólu, który pojawia się podczas chodzenia. Najczęściej są zlokalizowane w obszarze dotkniętego stawu biodrowego, ale w niektórych przypadkach są odczuwalne w całej nodze lub w stawie kolanowym. Z powodu bólu dziecko zaczyna ciągnąć nogę, utykać.

Na tle dalszego niszczenia głowy kości udowej dochodzi do wgłębienia. Towarzyszy mu znaczny wzrost bólu, obrzęk tkanek miękkich w obszarze dotkniętego stawu biodrowego. Ponadto z badania wynika, że:

• zginanie, prostowanie i ruchy obrotowe w stawie biodrowym są ograniczone;
• pacjent nie może obrócić nogi na zewnątrz;
• skóra stopy jest blada, zimna w dotyku i pokryta potem;
• temperatura ciała wzrasta do wartości podgorączkowych.

W przyszłości ból stopniowo ustępuje, pacjent może ponownie oprzeć się na dotkniętej nodze podczas chodzenia. Kulawizna i ograniczenie mobilności mogą utrzymywać się przez długi czas.

• po pierwsze, podczas chodu pojawiają się ostre bóle zlokalizowane w stawach biodrowych i kolanowych;
• pojawia się lekka kulawizna;
• z czasem ból zaczyna się nasilać, kulawizna staje się wyraźna;
• trudno jest obracać nogę, podnosić ją, zginać i rozpinać;
• zmiany chodu;
• obrzęk tkanek miękkich w stawie biodrowym (pośladki, mięśnie ud);
• w niektórych przypadkach zwiększa się pocenie się stopy, staje się pomarszczona, zimna w dotyku, blada;
• temperatura ciała wzrasta;
• w niektórych przypadkach kończyna może zostać skrócona w wyniku deformacji stawu.

Chodzenie w etapach 3-4 choroby Perthesa jest niezwykle trudne. Oznaki zaburzeń autonomicznych są określone wizualnie: stopa jest zimna w dotyku, pocąca się, blada. U niektórych pacjentów temperatura ciała wzrasta do wartości podgorączkowych. Następnie ból stawu stopniowo ustępuje, funkcja motoryczna jest stopniowo przywracana, ale kulawizna z reguły pozostaje. W wielu przypadkach klinicznych stwierdza się znaczne skrócenie kończyny, które z czasem uzupełniają objawy postępującej artrozy.

Operacja

W przypadku, gdy leczenie zachowawcze nie jest skuteczne, wskazana jest operacja. Choroba Perthesa jest leczona chirurgicznie w ciężkich przypadkach: z wczesną, całkowitą i obustronną martwicą. Do operacji wybiera się dzieci w wieku 6–7 lat z objawami rozwijającego się podwichnięcia głowy kości udowej.

W chorobie Perthesa wykonuje się operacje plastyczne w celu korekty zarówno głowy, jak i „obrotu” panewki stawu biodrowego.

Czym jest choroba Legg Calve Perthes?

Choroba Legga Calve Perthesa dotyczy stawu biodrowego i kości biodrowej. Ze względu na to, że głowa i chrząstka uda nie są odpowiednio zaopatrzone w krew, stają się miękkie i zdeformowane. W rezultacie rozwija się aseptyczna martwica - proces martwicy górnej półkuli głowy kości udowej, który jest bardziej dystroficzny niż bakteryjny lub ropny.

Choroba dotyka jednej kości, a druga pozostaje zdrowa. Zwykle cierpi prawe udo. Obustronne uszkodzenie występuje w 5% przypadków. Pomimo faktu, że częściej choroba występuje u chłopców (5 dzieci ma 1 dziewczynę), jeśli dziewczyna zachoruje, choroba jest poważniejsza i obarczona niepełnosprawnością.

Metody diagnostyczne

Jeśli diagnoza zostanie postawiona na początkowych etapach choroby, wówczas choroba Perthesa jest całkowicie uleczalna (szczególnie u dzieci poniżej 6 lat), w 80% przypadków układ mięśniowo-szkieletowy nie odczuwa żadnych konsekwencji.

Metody są wybierane z uwzględnieniem stadium choroby i wieku pacjenta, na przykład dzieci w wieku do 1-5 lat z nieznacznie wyraźnymi zmianami i bezobjawowym przebiegiem są rejestrowane u ortopedy i monitorują postęp patologii bez przepisywania jakichkolwiek procedur i leków. W innych przypadkach stosuje się fizjoterapię i leki..

W przypadku dzieci w wieku 6-14 lat częściej stosuje się metody zachowawcze, najpierw w szpitalu, a następnie w domu. Czas trwania leczenia zależy od stadium choroby, ale zwykle terapia trwa wystarczająco długo (2-4 lata, czasem dłużej).

1. Przywróć dopływ krwi do stawu.
2. Rozpocznij regenerację.
3. Utrzymaj napięcie mięśniowe.
4. Przywróć utraconą mobilność.

• langety, trakcja, sprzęt ortopedyczny (w celu zapobiegania mutacji głowy kości);
• elektroprądowa stymulacja mięśni;
• fizjoterapia (elektroforeza, UHF, po przywróceniu krążenia krwi - zastosowania błotne, diatermia, ozokeryt);
• masaż;
• Terapia ruchowa.

Urządzenia ortopedyczne do leczenia dzieci z chorobą Perthesa

Leczenie odbywa się na tle diety, aby zapobiec wzrostowi masy ciała z powodu siedzącego trybu życia. Jednocześnie starają się tak skomponować dietę, aby zawierała żywność bogatą w minerały i witaminy..

Terapia farmakologiczna polega na wizycie:

• preparaty do naprawy tkanki chrzęstnej (chondroprotektory);
• leki rozszerzające naczynia krwionośne i poprawiające ukrwienie kości (angioprotectors);
• kompleks witamin i minerałów.

Obciążenie kończyny jest ograniczone do końca leczenia (dziecko porusza się o kulach). Sygnałem do końca terapii jest radiografia stawu bez zmian ujemnych przez 3 miesiące.

1. Inne metody zawodzą.
2. Choroba postępuje (staw jest wyraźnie zdeformowany, tworzy się podwichnięcie stawu biodrowego).
3. Jakość życia pacjenta pogarsza się (u dorosłych nie ma innej alternatywy).

Metody chirurgiczne	Jak wykonać cel interwencji
Salter Transpozycja panewkowa	Panewka jest łamana, przemieszczana, przywracana za pomocą specjalnych śrub lub płytek, aby pasowała pod głowę szyi kości udowej Celem jest przywrócenie ruchomości stawów
Osteotomia przyśrodkowa	Kość biodrowa jest wycinana, przykurcze (zrosty) są usuwane, staw jest przemieszczany, tworząc wygodne gniazdo dla głowy kości udowej Celem jest przywrócenie ruchomości stawów Okres pooperacyjny trwa 8-10 tygodni, przez cały czas dziecko nosi specjalną konstrukcję wykonaną z gipsu. Następnie przepisuj kurs rehabilitacji terapii ruchowej i fizjoterapii od 6 miesięcy do roku. Przez cały ten czas konieczne jest poważne ograniczenie obciążenia kończyny. Rozpoznanie choroby Perthesa przeprowadza się przede wszystkim za pomocą promieni rentgenowskich. W takim przypadku etapy deformacji choroby są dokładnie określone. Zdjęcie jest wykonywane w kilku rzutach jednocześnie, dzięki czemu ortopeda może wszystko szczegółowo rozważyć. Ultradźwięki, tomografia i artroskopia są przepisywane w celu potwierdzenia diagnozy.. Stosowane jest złożone leczenie. Diagnostyka Skuteczność leczenia choroby Legg Calve Perthes zależy od terminowej diagnozy. Patologia rozwija się stopniowo, proces nekrotyczny wpływa nie tylko na obszar stawu, ale także na tkankę kostną, nerwy i naczynia krwionośne. Diagnostyka obejmuje: prześwietlenie stawu biodrowego; określenie stadium choroby; USG, CT; artroskopia. Za pomocą komputerowych metod diagnostycznych wykonuje się zdjęcie w kilku rzutach w celu dokładniejszego zbadania struktury kości i stopnia jej deformacji.. Na początku choroby diagnoza jest trudna do ustalenia, ponieważ objawy są rozmyte. Począwszy od drugiego etapu objawy choroby są wyraźnie widoczne na zdjęciu rentgenowskim. Przyczyny i mechanizm rozwoju Obecnie nie ma jednej teorii dotyczącej rozwoju choroby Perthesa. Uważa się, że ta dolegliwość ma pochodzenie polietiologiczne, to znaczy wiąże się z wrodzoną predyspozycją organizmu i wpływem negatywnych czynników środowiskowych. Według najczęstszej hipotezy o pochodzeniu patologii jest to spowodowane taką wadą rozwoju wewnątrzmacicznego jak łagodna mielodysplazja. Jest to niedorozwój odcinków lędźwiowych rdzenia kręgowego, który w zdecydowanej większości przypadków nie objawia się przez całe życie, ale jest związany z różnymi dolegliwościami ortopedycznymi, w tym młodzieńczą osteochondropatią głowy kości udowej. W chorobie Perthesa naczynia krwionośne głowy kości udowej są słabo rozwinięte Jaki jest związek między rdzeniem kręgowym a stawem biodrowym? Faktem jest, że to ta część układu nerwowego kontroluje wzrost i rozwój naczyń krwionośnych zasilających głowę kości udowej. W normalnych warunkach (u osób bez mielodysplazji) takie naczynia mają 10-12, mają stosunkowo duży kaliber i dobrze wykonują swoją pracę, dostarczając kości wszystkie niezbędne substancje. U dzieci z mielodysplazją takich tętnic tylko 2-4 ich kaliber jest niewielki. Dlatego głowa kości udowej jest ciągle w stanie niedoboru składników odżywczych i tlenu. Czynniki, które przyczyniają się do rozwoju choroby Perthesa: uraz mechaniczny w okolicy uda, nawet niewielki (skok, lekki siniak, salto, upadek, niezręczny i ostry ruch itp.); zmiany zapalne stawu biodrowego (wirusowe, bakteryjne, alergiczne); nierównowaga hormonalna w ciele dziecka, na przykład podczas regulacji hormonalnej w okresie dojrzewania; naruszenie metabolizmu mineralnego w ciele. Nawet normalny skok może wywołać chorobę Perthesa u predysponowanych dzieci Najczęściej rodzice przypisują pojawienie się objawów uszkodzenia bioder ostrej infekcji dróg oddechowych w przeddzień. Niektórym dzieciom udaje się prześledzić dziedziczne predyspozycje do choroby.. Przyczyny choroby Perthesa nie zostały jeszcze ustalone, ale istnieje kilka teorii wyjaśniających jej pochodzenie. Najbardziej niezawodna wersja występowania patologii z kombinacją pewnych czynników - początkowych predyspozycji, zaburzeń metabolicznych i wpływów środowiskowych. Rozwój choroby Perthesa wywołuje: poprzednie drobne urazy - siniaki, uszkodzenie aparatu ścięgien; zapalne patologie TBS (przejściowe zapalenie błony maziowej), których przyczyną była penetracja patogennych bakterii i wirusów do jamy stawowej; zmiany hormonalne w ciele; zaburzenia metaboliczne minerałów biorących udział w tworzeniu tkanek kostnych - wapnia, fosforu, miedzi i innych. Przyczyny choroby Wiarygodne przyczyny tej choroby są niestety nieznane. Naukowcy mogli dowiedzieć się, że częściej choroba występuje u osób z predyspozycjami genetycznymi, gdy są narażone na niekorzystne czynniki zewnętrzne. Takie czynniki prowokujące obejmują: urazy powodujące uszkodzenie głowy kości udowej; brak równowagi hormonalnej (głównie w okresie dojrzewania); zapalenie bioder; naruszenie metabolizmu fosforu i wapnia. Wirusy i zarazki, które przyczyniają się do zniszczenia stawu, znacznie rzadziej wywołują pojawienie się choroby Legga Perthesa.. Choroba jest częściej diagnozowana u chłopców w wieku nastoletnim. Dziewczyny rzadziej chorują. Spośród wszystkich chorób stawów choroba Perthesa występuje w 17% przypadków. Choroba Perthesa u dzieci bardzo często rozwija się na tle wrodzonej patologii - mielodysplazji. Jest to niedorozwój rdzenia kręgowego lędźwiowego. Ta dolegliwość może nie dawać się odczuć przez długi czas, ale może objawiać się jako nastolatka z różnymi zaburzeniami ortopedycznymi. Mielodysplazja charakteryzuje się niewielką liczbą naczyń, które odżywiają staw biodrowy. W wyniku tego traci składniki odżywcze.. Choroba Perthesa występuje częściej u dzieci z krzywicą, o niskiej odporności, z niezrównoważoną dietą lub z częstymi chorobami zakaźnymi i alergicznymi. Choroba Perthesa u dorosłych może również wystąpić z następujących powodów: urazy, siniaki, rozstępy, złamania; nadużywanie alkoholu; przyjmowanie leków hormonalnych; choroby autoimmunologiczne; metabolizm tłuszczów. Wszystkie te przyczyny prowadzą do pogorszenia dopływu krwi do stawu i martwicy tkanki kostnej głowy kości udowej. Przyczyny i czynniki ryzyka Pochodzenie choroby do tej pory pozostaje nieznane. Stwierdzono, że osteochondropatia głowy kości udowej rozwija się pod wpływem czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Większość ekspertów popiera hipotezę o działaniu mielodysplazji - niedorozwoju rdzenia kręgowego w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Wrodzonej mielodysplazji towarzyszy naruszenie unerwienia i dopływu krwi do stawów biodrowych z powodu małej liczby naczyń i zakończeń nerwowych. U dzieci z tą wadą nie więcej niż cztery słabo rozwinięte naczynia znajdują się obok nasady kości udowej, podczas gdy u zdrowego dziecka jest ich co najmniej 10. Ponadto mielodysplazja niekorzystnie wpływa na napięcie naczyniowe. W pewnych okolicznościach, na przykład uraz lub ucisk mechaniczny, w zdrowym ciele dopływ krwi do głowy kości udowej pogarsza się, ale pozostaje wystarczający. W przypadku mielodysplazji przepływ krwi jest całkowicie zatrzymany. Z powodu niedoboru tlenu i odżywiania rozpoczyna się częściowa śmierć tkanek i tworzy się obszar martwicy. Martwica rozwija się bez oznak infekcji i stanów zapalnych, dlatego nazywa się ją aseptyczną. Czynniki, które mogą wywołać proces patologiczny, mogą obejmować: urazy o różnym nasileniu - siniak, zwichnięcie, zerwanie ścięgien lub nieudany obrót nogi; reaktywne zapalenie błony maziowej spowodowane infekcją lub patologią wirusową - zapalenie migdałków, grypa, zapalenie zatok; zmiany hormonalne w okresie dojrzewania; niewydolność metabolizmu fosforu i wapnia; niedobór energii białkowej (hipotrofia) i krzywica; genetyczne predyspozycje. U dorosłych przyczyną aseptycznej martwicy jest długotrwałe leczenie hormonami lub cytostatykami, alkoholizm, choroba dekompresyjna, autoimmunologiczne patologie układowe i zaburzony metabolizm tłuszczów. Czynniki te mogą prowadzić do słabego dopływu krwi do głowy kości udowej, zakłócając przepływ krwi tętniczej i żylnej.. Większość ekspertów uważa, że ​​choroba Perthesa jest poletiologiczna. W jego rozwoju rolę odgrywają jednocześnie predyspozycje genetyczne, negatywny wpływ środowiska zewnętrznego i zaburzenia metaboliczne. Często choroba Perthesa występuje u dzieci z wrodzonym niedorozwoju rdzenia kręgowego w okolicy lędźwiowej - mielodysplazja. Z niewielkim nasileniem patologia może pozostać nierozpoznana przez całe życie. Bardziej znaczące zaburzenia prowadzą do różnych chorób ortopedycznych, w tym do rozwoju choroby Perthesa. Choroba Perthesa często występuje u dzieci z mielodysplazją Na tle mielodysplazji u dziecka unerwienie stawów biodrowych pogarsza się, a liczba naczyń je zasilających maleje. Jeśli normalnie w okolicy głowy kości udowej znajduje się 10–12 tętnic i żył, to w przypadku mielodysplazji ich liczba zmniejsza się 3 lub 4 razy. Powstaje przewlekłe niedokrwienie tkanek stawowych.. Obrzęk tkanek występujący na tle urazów i procesów zapalnych w okolicy bioder częściowo kompresuje światło naczyń krwionośnych. U dzieci z prawidłową liczbą naczyń dopływ krwi do głowy kości udowej pogarsza się, ale pozostaje na wystarczającym poziomie. W podobnych okolicznościach u dzieci z mielodysplazją krew prawie całkowicie przestaje płynąć do głowy kości udowej. Czynniki wyzwalające (początkowe) choroby Perthesa: przejściowe zapalenie błony maziowej - zapalenie wewnętrznej błony stawowej stawu biodrowego, które występuje na tle chorób zakaźnych o charakterze wirusowym lub mikrobiologicznym (zapalenie zatok, grypa, różyczka); mechaniczne uszkodzenie stawu biodrowego, nawet niewielkie; naruszenie metabolizmu wapniowo-fosforowego, a także wymiana innych minerałów biorących udział w tworzeniu tkanki kostnej; nagłe zmiany poziomów hormonalnych w okresie dojrzewania; wrodzone wady rozwojowe stawu biodrowego. Etapy i stopnie choroby Perthesa u dzieci (1., 2. i 3.) W zależności od stadium choroby Perthesa możliwe jest leczenie zachowawcze. Zazwyczaj terapię manualną stosuje się w przypadku choroby Perthesa w stadium 1-2, gdy zniszczenie chrząstki i tkanki kostnej nie jest jeszcze zagrożeniem całkowitym. W stadium 3 choroby Perthesa zwykle obserwuje się złamanie głowy lub szyi kości udowej. Wymaga to długotrwałego rzutu, użycia aparatu Elizarov. Wskazana jest również operacja artroplastyki stawu biodrowego.. Tylko doświadczony lekarz ortopeda może dokładnie określić etapy choroby Perthesa u dzieci na podstawie wyników uzyskanych podczas badania rentgenowskiego. Z reguły stopnie choroby Perthesa są podzielone na następujące etapy z charakterystycznymi objawami klinicznymi: niewielkie zniszczenie tkanki chrzęstnej w ograniczonym obszarze panewki bez bólu i skrócenia kończyny - pierwszy etap; wyraźne topnienie chrząstki, wpływające na 2/3 obszaru panewki, ale bez zniszczenia tkanki kostnej - drugi etap; zniszczenie tkanki kostnej panewki i głowy kości udowej ze skróceniem kończyny - trzeci etap; radiograficzne oznaki licznych złamań inwersyjnych w jamie stawu biodrowego i utrata zdolności do samodzielnego poruszania się - czwarty etap. Pierwsze znaki można zauważyć na końcu pierwszego etapu i na samym początku drugiego etapu. Dlatego warto uważać na wszystkie nieprzyjemne odczucia w okolicy stawów biodrowych. Jeśli wystąpi ból, drgawki powinny natychmiast skonsultować się z lekarzem i przejść badania, aby ustalić dokładną diagnozę. Objawy i znaki Na początkowym etapie rozwoju choroby Perthesa podczas chodzenia występuje jedynie niewielki dyskomfort. Ciekawa cecha - ból może początkowo pojawić się w stawie kolanowym po dotkniętej stronie. Dopiero po pewnym czasie są wyczuwalne w stawie biodrowym. Z powodu bólu, a także stopniowego niszczenia tkanki kostnej chód dziecka zmienia się. Wraz ze zniszczeniem głowy kości udowej, jej złamaniem wyciskowym ból znacznie się nasila, pojawia się ciężka kulawizna. Obserwuje się obrzęk skóry nad TBS, pojawiają się trudności z obrotem, zgięciem, wyprostem w stawie biodrowym. Obserwuje się również zaburzenia wegetatywne - stopa staje się zimna, blada, mokra. Na wczesnym etapie dzieci nie odczuwają bolesnych objawów. Jednym z pierwszych znaków jest zmniejszenie aktywnego ruchu.. Dziecko jest często zmęczone i może mu przeszkadzać mniej gier mobilnych. Warto zwrócić uwagę na następujące objawy: Łagodne bóle odczuwane w wewnętrznym udzie, w pachwinie i na kolanach. Uczucia bólu występują przy długotrwałej aktywności fizycznej.. Kalectwo. Upośledzony chód i jedna noga. Osłabione mięśnie pośladków. ograniczona sprawność ruchowa. Obrzęk dotkniętego obszaru. Gorączka. Pocenie się i zimne stopy. Objawy choroby Początkowymi objawami choroby są ból w udzie lub pachwinie. Ból podaje się w kolano lub odcinek lędźwiowy. Ból pojawia się tylko podczas ruchu, w spoczynku znika. Bardzo rzadko szukają leczenia na początkowym etapie. Z czasem dziecko zaczyna kuleć lub ciągnąć nogę. W miarę postępu choroby, gdy rozwija się zanik tkanek miękkich, objawy stają się bardziej nasilone. Bóle nasilają się i stają się regularne. Stopniowo kość ulega deformacji i podczas wysiłku fizycznego prowadzi to do złamania głowy. Choroba Perthesa stawu biodrowego objawia się skróceniem nogi z obolałą głową kości udowej. Inne objawy choroby występujące w przypadku martwicy kości: Obrzęk stawów. Osłabienie mięśni pośladkowych, ograniczenie ruchomości stawu biodrowego. Pacjent nie może obracać nogi, obracać jej do środka ani na zewnątrz. Wzrost temperatury ciała do 37,5 ° C. Zaburzenia wegetatywne, które objawiają się nadmiernym poceniem się stóp. Obcasy stają się blade i zimne, zmarszczki na skórze. Z czasem ból znika, ale chód się zmienia. Rozwija się ciężka choroba - postępująca artroza. Co dzieje się ze stawem lub patogenezą Tak więc w wyniku upośledzenia przepływu krwi głowa kości udowej nie otrzymuje wystarczającego odżywienia. Z powodu tego, co zaczyna się śmierć komórek kostnych. Tkanka kostna mięknie, jej gęstość maleje, a normalna struktura jest zaburzona. W rezultacie głowa jest zdeformowana, a funkcja stawu biodrowego jest zauważalnie zaburzona. Pojawiają się wyraźne objawy kliniczne. W rezultacie struktury kości głowy kości udowej zostają ostatecznie zniszczone - następuje ich fragmentacja. Komórki osteoklastów są aktywowane w ciele, którego funkcją jest niszczenie „niepotrzebnej” tkanki kostnej. Kilka miesięcy po zniszczeniu starej struktury kości przepływ krwi jest stopniowo przywracany. Dopływ krwi występuje w całości. Regeneracja - rozpoczyna się regeneracja. W grę wchodzą Osteoklasty. To są komórki twórcy. „Budują” nowe wiązki kości i modelują nową głowę kości udowej. Na początku będzie delikatny i miękki, az czasem będzie się stopniowo wzmacniał. Proces odzyskiwania potrwa od 3 do 5 lat. Konsekwencje choroby Najpoważniejszą konsekwencją, do której może doprowadzić ta choroba, jest niepełnosprawność. Może to być spowodowane dwoma głównymi komplikacjami: Deformująca artroza stawu. Drugie imię to koksartroza. Jest to spowodowane niedopasowaniem kształtu głowy i panewki. Po Perthesie poprzednio kulista głowa ma kształt grzybka, a panewka staje się płaska. Dzieje się tak za 16-25 lat. Zmniejszona ruchliwość stawu biodrowego. Jest to konsekwencja zbieżności miednicy i kości udowej z powodu nagłego skrócenia szyi i głowy tego ostatniego. Jeśli nie zignorujesz pierwszych objawów, idź na spotkanie ze specjalistą i przepisaj terapię, wówczas staw biodrowy zachowa swoją funkcjonalność bez powodowania dyskomfortu. W przeciwnym razie osoba cierpi całe życie z powodu kulawizny i zmniejszonego napięcia mięśniowego. Efekty Choroba Perthesa u dzieci rozwija się powoli i nie stanowi zagrożenia życia dla małego pacjenta, ale może prowadzić do niepełnosprawności. Istnieją dwa wyniki choroby: Staw biodrowy nie traci wydajności, więc osoba może żyć z tym problemem do późnej starości. Ale taki wynik jest możliwy, jeśli problem zostanie wykryty w odpowiednim czasie, a dziecko otrzyma opiekę medyczną na czas. Rozwój deformującej artrozy. Jest to postępująca choroba, która może prowadzić do niepełnosprawności w wieku poniżej 25 lat.. Konsekwencje zależą od wielkości i tempa rozwoju martwicy, a także od skuteczności leczenia. Jeśli uszkodzenie jest małe, powrót do zdrowia jest znacznie szybszy. W przypadku rozległej martwicy po złamaniu głowa rośnie niepoprawnie, odkształca się. Krawędzie mogą wystawać, tworzyć się wgłębienia, pogrubiać obszary tkanki kostnej. Naruszenie anatomicznej struktury stawu znacząco wpływa na jego funkcjonowanie. W wyniku zmian martwiczych procesy patologiczne ulegają jedynie zaostrzeniu. głowa kości udowej jest zniszczona; chora kończyna dolna jest zdeformowana, jej funkcjonowanie jest zakłócone. Dlaczego powstają takie komplikacje? Ciężkie konsekwencje są wynikiem przedwczesnego leczenia i artrozy. Jeśli choroba zostanie wyleczona na czas, gdy pacjent zaczyna kuleć, możesz całkowicie wyzdrowieć. W okresie terapii nie wolno podnosić ciężarów; zabroniona jest aktywność fizyczna, w szczególności bieganie i rozciąganie. Prognozy Choroba Perthesa nie jest niebezpieczna dla życia, ale jej zaniedbane formy mogą prowadzić do niepełnosprawności. Możliwe jest tworzenie deformującej artrozy, w niektórych przypadkach ruchliwość nóg w obszarze stawu jest ograniczona, występują zaburzenia chodu i kształtują się ciągłe kulawizny. Dzięki wczesnemu leczeniu choroba Perthesa jest całkowicie wyleczona. Ale zawody z przeciążeniami i podnoszeniem ciężarów, sporty z rozstępami w stawach, sporty potencjalnie traumatyczne są zabronione. Dorośli, którzy musieli znosić chorobę Perthesa, powinni chronić swoje biodra przed niepotrzebnym stresem przez całe życie. Nie możesz podnosić ciężarów; bieganie i skakanie również będą musiały zostać wykluczone. Możesz jeździć na rowerze i pływać, ćwiczyć terapeutycznie. Praca związana z aktywnością fizyczną lub długim pobytem jest przeciwwskazana. Aby zachować zdrowie, konieczne jest poddanie się rehabilitacji w placówkach medycznych i sanatoriach. Metody leczenia Leczenie choroby Perthesa zawsze rozpoczyna się od hospitalizacji dziecka na oddziale ortopedycznym, a następnie leczenia ambulatoryjnego. Wyjątkiem są dzieci w wieku poniżej 6 lat, dla których lekarze stosują taktykę obserwacji. Stosowane jest długoterminowe (do 4 lat), etapowe, zintegrowane podejście.. Dzieci z chorobą Perthesa mają znaczny spadek aktywności ruchowej, co często prowadzi do przyrostu masy ciała. Dietetyczna żywność jest zalecana, z wyjątkiem żywności zawierającej duże ilości tłuszczów i prostych węglowodanów. Dietetycy pomagają stworzyć dietę z wystarczającym spożyciem protein, wapnia, tłuszczów i witamin rozpuszczalnych w wodzie. Głównym celem terapii lekowej jest poprawa krążenia krwi w dotkniętym stawie biodrowym. Aby to zrobić, stosuje się angioprotektory, które rozszerzają naczynia krwionośne, poprawiają mikrokrążenie, normalizują właściwości reologiczne krwi i przepuszczalność naczyń. Najbardziej skuteczne terapeutycznie są pentoksyfilina (Trental), kwas nikotynowy, nikotynian ksantinolu, eufillin. Również w leczeniu choroby Perthesa można stosować następujące leki: chondroprotektory - leki z glukozaminą i chondroityną w celu przywrócenia struktur chrząstki, poprawy metabolizmu w tkankach kostnych; zrównoważone kompleksy witamin i mikroelementów zawierające zwiększoną ilość wapnia i ergokalcyferolu; niesteroidowe leki przeciwzapalne z nimesulidem, diklofenakiem, ketoprofenem w celu eliminacji bólu, obniżenia lokalnej i ogólnej temperatury. W leczeniu choroby Perthesa stosuje się różne rodzaje masażu - klasyczny, próżniowy, akupunkturę. Po 15-20 sesjach wzrost zakresu ruchu w stawie biodrowym, osłabienie bólu. Masaż zawsze łączy się w leczeniu patologii z procedurami fizjoterapeutycznymi: magnetoterapią, terapią UHF, aplikacjami z ozokerytem i parafiną. Chirurgiczne metody leczenia są stosowane w celu wyeliminowania zaburzeń biomechanicznych w stawie w późnych stadiach choroby Perthesa. Wskazaniami do operacji u dzieci w wieku powyżej 6 lat są wyraźne deformacje TBS, podwichnięcia stawu biodrowego. Wykonywana jest rotacyjna transplantacja lub korekcyjna medializacja osteotomii stawu biodrowego. Leczenie Leczenie choroby Perthesa u dorosłych i dzieci rozpoczyna się od metod zachowawczych. Czas trwania terapii i okres rehabilitacji sięga 3-5 lat. W dzieciństwie powrót do zdrowia jest szybszy. Głównym celem środków terapeutycznych jest przywrócenie normalnej budowy anatomicznej stawu. W takim przypadku ból nie będzie przeszkadzał pacjentowi, a chód będzie taki sam. Jeśli u dziecka w wieku od 2 do 6 lat objawy choroby są słabe, wówczas cała terapia ogranicza się tylko do monitorowania przebiegu choroby. Leczenie zachowawcze obejmuje cały szereg środków, a mianowicie: Terapia lekowa. Leki pomagają poprawić krążenie krwi, przywracają tkankę kostną i absorbują obszary martwicze. Fizjoterapia. Pomaga utrzymać napięcie mięśni. Masaż. Poprawia krążenie krwi i pomaga przywrócić funkcję motoryczną nogi. Procedura trwa do 35 minut. Procedury fizjoterapeutyczne. Dobry efekt daje elektryczna stymulacja mięśni stawu biodrowego.. Zastosowanie odlewów gipsowych, opon lub specjalnych konstrukcji ortopedycznych w celu zapobiegania deformacji głowy kości udowej. Skuteczne bandaże gipsowe, opony utrzymujące kończyny w pozycji rozcieńczonej. Kaptury szkieletowe są częściej używane po operacji. Przez cały cykl leczenia konieczne jest całkowite rozładowanie chorej kończyny. Nie możesz polegać na nodze, najlepiej przestrzegać leżenia w łóżku. Nie możesz leżeć po swojej stronie. Pacjenci z zespołem Perthesa są podatni na otyłość z powodu niskiej aktywności fizycznej, dlatego muszą przestrzegać specjalnej diety. W tym okresie ważne jest, aby dobrze jeść. Żywność powinna być bogata w wapń, białka i witaminy rozpuszczalne w tłuszczach. Musisz być leczony na oddziale ortopedycznym. Najlepiej jest przejść kurs rehabilitacji w spa lub specjalnych ośrodkach rehabilitacyjnych. Terapia lekowa Leczenie choroby Perthesa u dzieci rozpoczyna się od wyznaczenia leków. Zastosuj takie środki: Osteo- i chondroprotektory - do regeneracji kości i tkanki stawowej. Wobenzym i metylouracyl przyspieszają procesy regeneracji. Skuteczne są także Teraflex, Movex, Aflutop. Środki są przepisywane do wstrzykiwań doustnych lub domięśniowych.. Trenal lub Pentoksyfilina - w celu poprawy przepływu krwi. Produkty metaboliczne Solcoseryl i Mildronate - w celu poprawy mikrokrążenia. Antybiotyki i niesteroidowe leki przeciwzapalne, na przykład Ibuprofen, stosowane w stanach zapalnych stawów. Czas trwania terapii lekowej może wynosić nawet rok.. Wraz z lekami należy przyjmować preparaty wapnia, na przykład Calcimin lub Calcium D3-Nycomed, a także witaminy z grupy B (preparaty Neuobex lub Neuromax). Fizjoterapia Kompleks ćwiczeń fizjoterapeutycznych obejmuje proste ćwiczenia przywracające ruchomość stawów. Ćwiczenia fizyczne, takie jak masaż, są wskazane na czwartym etapie leczenia choroby. Zestaw ćwiczeń zależy od zadań rehabilitacyjnych. Jeśli pacjent ma gipsowy odlew, możliwe jest tylko oddychanie i gimnastyka regeneracyjna, a także lekkie zgięcie kończyny w stawie biodrowym. Jeśli choroba jest na pierwszym lub drugim etapie, wystarczy trzymiesięczny kurs terapii ruchowej. Jeśli choroba zostanie zaniedbana, powrót do zdrowia może potrwać do dwóch lat. Zestaw ćwiczeń dobierany jest indywidualnie. Terapia ruchowa choroby Perthesa składa się z dwóch etapów: Ćwiczenia, które należy wykonać w pozycji poziomej, na zgięciu i rozciągnięciu wszystkich stawów kończyn dolnych. Ćwiczenia w pozycji siedzącej, zaczynając od 3-4 etapu leczenia. Mają na celu przygotowanie do chodzenia i przywrócenie chodu. Obciążenie stopniowo rośnie. Oprócz wychowania fizycznego zajęcia w basenie są przydatne dla pacjentów z zespołem Perthesa. Pływanie nie obciąża stawu, ale wręcz przeciwnie, rozluźnia go i powoduje, że mięśnie pracują. Procedury fizjoterapeutyczne Obowiązują następujące procedury: elektroforeza; UHF; diatermia; procedury termiczne; terapia błotna; ozokerit. Opcje leczenia przyspieszają naprawę kości. Możesz wstać na nogę dopiero po prześwietleniu kontrolnym. Leczenie chirurgiczne Interwencja chirurgiczna jest wskazana w przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego. Częściej potrzeba operacji występuje u dorosłych pacjentów, ponieważ wraz z wiekiem zmniejsza się zdolność osoby do przywracania tkanki kostnej. Na początkowym etapie pokazano tunelowanie, czyli wiercenie tuneli w kościach w celu poprawy krążenia krwi. Jeśli po tej operacji dotknięte tkanki nie zostaną przywrócone, zostanie wykonana kolejna interwencja chirurgiczna. Polega na usunięciu zdeformowanej części kości biodrowej i założeniu endoprotezy. W przypadku dzieci poniżej szóstego roku życia nie mają endoprotetyki. Po operacji pacjent musi przejść kurs rehabilitacji. Przez dwa miesiące chirurg ortopeda nakłada gips. Po jego usunięciu pokazywana jest gimnastyka lecznicza, pływanie, jazda na rowerze, ale musisz zapomnieć o długich spacerach, biegach, skokach, podnoszeniu ciężarów i sporcie. Masaż Leczenie choroby Perthesa masażem jest integralną częścią. Odbywa się to w celu poprawy krążenia krwi, krążenia limfatycznego, zwiększenia regeneracji kości skóry, zapobiegania zanikowi mięśni, dzięki czemu objawy bólowe znikają, noga wraca do normy, a dziecko może znów chodzić. Należy masować następujące części ciała: Stawy biodrowe lędźwiowo-krzyżowy; biodra podudzia; tyłek. Mieszanie pociągnięć. Szlifowanie spiralne odbywa się czterema palcami. Ciągłe ruchy zamiatania. Ugniatanie, masowane kończyny. Ciągłe głaskanie. Choroba dorosłych Perthesa Często choroba Perthesa stawu biodrowego u dorosłych rozwija się na tle długotrwałej osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Choroba ta charakteryzuje się stopniowym niszczeniem chrząstki w krążku międzykręgowym. Przy znacznym występie (zmniejszeniu wysokości) włóknistego pierścienia dochodzi do szczypania nerwów promieniowych. Po ściśnięciu nerwu kulszowego dochodzi do naruszenia unerwienia tkanek w jamie stawu biodrowego. To powoduje naruszenie procesu dopływu krwi. Każde uszkodzenie na tle takich zmian troficznych może wywołać proces aseptycznego zapalenia z martwicą i ropnym połączeniem chrząstki i tkanki kostnej. Pierwotna choroba Perthesa u dorosłych nie występuje. Ta choroba może być jedynie procesem wtórnym. Leczenie zachowawcze we wczesnych stadiach jest dość łatwe. Za pomocą masażu, osteopatii, trakcji trakcyjnej i ćwiczeń terapeutycznych możesz nie tylko szybko zatrzymać zniszczenie stawu biodrowego, ale także rozpocząć proces regeneracji. Artykuły O Skręcenia Uderz stopą w pobliżu małego palca Nadgarstek Który lekarz leczy dnę? Nadgarstek Pieczęć podskórna Nadgarstek Preparaty Ketonal lub Diclofenac - które lepiej stosować i kiedy Nadgarstek Dlaczego występuje ból pleców między łopatkami: przyczyny i metody leczenia Nadgarstek Moja recenzja płyt Hadji Bazylkhana Dyusupova Nadgarstek Staw Barkowy Doa stawów stopy zabieg 2 stopnie Dlaczego bolą mięśnie pleców? Stawu skokowego 6 powodów, dla których kobiety po 40 roku życia potrzebują kolagenu Kwas zoledronowy - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (zastrzyki w ampułkach do wstrzykiwań) leku do zapobiegania i leczenia osteoporozy, szpiczaka, hiperkalcemii w guzach u dorosłych, dzieci i ciąży. Struktura Szczęka Stawów Rentgen kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego: co pokazuje Cubit Znieczulenie zewnątrzoponowe przepukliny pępkowej Menisk Metody leczenia ostrogi pięty Cubit Rozciągnięcie ścięgna Achillesa Kręgosłup Jeśli opuścisz stopę, co powinienem zrobić? Kurcze nóg: pierwsza pomoc Masaż Stłuczenie odcinka lędźwiowego kręgosłupa jest stabilnym urazowym uszkodzeniem kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, które występuje bez naruszenia integralności kręgów i kanału kręgowego. Kategoria Cubit Kręgosłup Masaż Menisk Nadgarstek Cotygodniowe wiadomości Nimulid dla dzieci w temperaturze: recenzje Komarovsky, instrukcje użytkowania, wskazania, przeciwwskazania Przegląd leków stosowanych w leczeniu artrozy stawu kolanowego Pieczęć podskórna Dodać Komentarz Ból kolana od wewnątrz Cubit Co zrobić z bólem pod łopatkami Menisk 2023 ©Copyright www.omagencies-medical.com